ΔΥΣΤΗΧΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ από την Έλενα Τσιακουβή

   ‘Έφτασε λοιπόν και η Άνοιξη μία από τις ωραιότερες εποχές του χρόνου καθώς φεύγουμε από τις γκρίζες ημέρες του Χειμώνα και μπαίνουμε σε ημέρες ανθισμένες , γεμάτες φως,καθώς η διάρκεια της ημέρας μεγαλώνει.. πώς να την καλοδεχτείς όμως; Τι να πεις; Αφού λίγα μόλις λεπτά πριν τον ερχομό της η επιβατική αμαξοστοιχία που εκτελούσε το δρομολόγιο Αθήνα-Θεσσαλονίκη συγκρούεται μετωπικά με εμπορική αμαξοστοιχία που είχε αντίθετη κατεύθυνση στο ύψος του Ευαγγελισμού στην Λάρισα.

   Παγώνει όλη η Ελλάδα στο άκουσμα αυτό και μόλις έρχονται οι πρώτες πληροφορίες και εικόνες μιλάμε πλέον για Εθνική τραγωδία. 57 νεκροί,στην πλειοψηφία τους νέοι άνθρωποι ανάμεσα τους φοιτητές που επέστρεφαν στα Πανεπιστήμια τους και δεκάδες τραυματίες με έξι από αυτούς να νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση στη ΜΕΘ. Οι εικόνες που ακολουθούν τραγικές, απόκοσμες.. επιβάτες τραυματισμένοι να βγαίνουν μέσα από τα συντρίμμια τρέχοντας να ξεφύγουν από τις φλόγες,Πυροσβεστική,Αστυνομία,ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ να καταφθάνουν προσπαθώντας να βοηθήσουν όσο γίνεται πιο γρήγορα…γονείς μαθαίνοντας την είδηση και κάνοντας δεκάδες κλήσεις στα κινητά των παιδιών τους να τρέχουν μέσα στην νύχτα στο σημείο του δυστυχήματος προσευχόμενοι και ελπίζοντας το παιδί τους να είναι καλά.. Ανθρώπινο λάθος ναι , αλλά και λάθος, αμέλεια, αδιαφορία, έγκλημα όλων των Κυβερνήσεων και των Υπουργών τους που άφησαν στο έλεος της τύχη τους όλα αυτά τα χρόνια το σιδηροδρομικό δίκτυο στην Ελλάδα, χωρίς να υπάρχει ένα σύστημα σηματοδότησης που θα εξασφάλιζε την ασφαλή διαχείριση της σιδηροδρομικής κυκλοφορίας και την ανά πάσα στιγμή αποτροπή της σύγκρουσης τρένων. Ποιος δεν έχει χρησιμοποιήσει το τρένο; πόσες φορές φοιτητές κάναμε αυτό το δρομολόγιο προς Θεσσαλονίκη ή Αθήνα αντίστοιχα; ποιος δεν το θεωρούσε το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς; Κι όμως στην χώρα που ζούμε δυστυχώς τίποτα δεν είναι ασφαλές.. πιο τυχεροί οι δικοί μας γονείς που δεν θρήνησαν το παιδί τους.. δεν υπάρχουν λόγια παρηγοριάς για αυτές τις μανούλες που χάσανε τόσο άδικα και με αυτό το φρικτό τρόπο τα παιδιά τους, που κάποιοι άλλοι δεν τα προστάτεψαν και τα οδήγησαν σε αυτό τον θάνατο. Οι καρδιές όλων μας είναι βαριές, καθώς είναι αδύνατο να μην πονάς και να μην είσαι οργισμένος με όλα αυτά τα εγκληματικά λάθη που οδήγησαν σε αυτό το τραγικό δυστύχημα.     Όλοι ευχόμαστε δύναμη, κουράγιο και δικαίωση σε αυτές τις οικογένειες που θρηνούν τους δικούς του ανθρώπους. Η Άνοιξη λοιπόν αυτή την χρονιά ήρθε με ένα άλλο πρόσωπο όχι χαρούμενο, όχι πολύχρωμο αλλά γκρίζο, ζοφερό και μαύρο.

Το ΔΣ του Συλλόγου