Ο Περικλής Τσάκαλος είναι ο ομογενής Αετιώτης στο Vancouver του Καναδά πάνω από σαράντα χρόνια. Όμως όσον αφορά το χωριό μας τον Αετό είναι μια ξεχωριστή και ενδιαφέρουσα περίπτωση πατριώτη.

Χριστουγεννιάτικο διήγημα  απο τον Παντελή Τσάκαλο

Ήταν μιά κρύα νύχτα τίς μέρες τών Χριστουγέννων. Τό χιόνι που τόσο θέλαμε να πέσει στό χωριό εμείς οι πιτσιρικάδες  δεν ήρθε.Τό θέλαμε τόσο πολύ να παίζουμε χιονοπόλεμο τις μέρες αυτές πούχαμε διακοπή απ τό σχολείο. Εγώ κι ο Μπέλλος ο κολλητός μου γυροφέρναμε μεταξύ Γκορτσιάς Φώτη- Κεχρί καί Τάκη Αραπογιάννη. Πότε στήναμε πάτες γιά σπουργίτια και κοτσίφια και πότε πετροβολούσαμε τά γυμνά κλαδιά τών δένδρων, να κάνουμε σημάδι. Ο δάσκαλος είχε φύγει στά Τρίκαλα νά φέρει στολίδια γιά τό δένδρο του σχολείου.

Ενα ποίημα απο τον μεγάλο σατυρικό ποιητή μας Γιώργο Σουρή. Αν δεν γνωρίζαμε ότι το  ποίημα αυτό γράφτηκε εδώ και πλέον 100 χρόνια και συγκεκριμένα στις 2 Φεβρουαρίου του 1893 , θα νόμιζε κανείς ότι  το έγραψε κάποιος τη σημερινή εποχή! Αφιερωμένο στον...διαχρονικό Έλληνα!

Πρέπει να ήταν τα πρώτα χρόνια της δικτατορίας. Το μαγαζί της Γιώργαινας του Γεροϊτου δε θυμάμαι για ποιο λόγο ήταν κλειστό εκείνο το καλοκαίρι, ίσως λόγω του σεισμού του 1967. Έτσι εκείνο το καλοκαίρι το χωριό δεν είχε καθόλου καφενείο. Το ρόλο του καφενείου ανέλαβε να παίξει ο μπάρμπα Νικόλας ο Καρανάσιος (Μπακούμης) με το μικρό του περίπτερο στην άκρη της πλατείας δίπλα στη βρύση.